Willa Złota jesień - przedszkolaki z wizytą u seniorów - S. Hofler, C. Weikert

Pierwszy raz spotykam się z książką dla dzieci, która o starości mówi wprost. Willa Złota Jesień, czyli dom, gdzie "mieszkają wszystkie babcie i wszyscy dziadkowie, którzy nie potrafią sobie sami radzić", jest świetnym pretekstem, do tego, by pokazać starość jako naturalną kolej rzeczy. Książka oswaja ze starością, która w oczach dzieci może jawić się jako przerażająca i niezrozumiała. Piękna i ciepła opowieść.

„Leśne przedszkole” oraz „Willa złota jesień” to opowiadania o grupie przedszkolnej gdzie nauczycielkami są Pani Ach i Pani Och. W pierwszej z nich dzieci codziennie wybierają się wraz z Paniami do lasu gdzie poznają tajniki przyrody, budują obóz, smakują owoców a nawet budują muzeum kup

Kolejna wyprawa z tymi przedszkolakami dowodzie, że autorki świetnie się spisały, bo ta część również jest zabawna i budzi sympatię. Dziecięce spojrzenie na świat niejednokrotnie pokazuje jak niesamowite są dzieci. Szczerze polecam :)

"Willa Złota Jesień" i "Leśne przedszkole" to nowości od wydawnictwa Babaryba. Obie części opowiadają o grupie przedszkolaków,ich paniach oraz ich przygodach. Książki mają twarde oprawy i sporo tekstu do czytania. Będą idealne na jesienne wieczory do czytania dla przedszkolaków- idealnie odwzorowują zachowania dzieci w tym wieku,ich pomysłowość i nieprzewidywalność

Dzisiaj chciałam pokazać wam kolejny tytuł z serii, która skradła nasze serca. Tym razem sympatyczne przedszkolaki wraz ze swoimi oryginalnymi nauczycielkami wybierają się do Willi Złota Jesień, domu spokojnej starości, w którym mieszkają babcie i dziadkowie z okolicy mający problemy z samodzielną egzystencją. Dzieci nie wiedzą czego spodziewać się po miejscu docelowym, a bujna wyobraźnia, podsycana dziecięcą kreatywnoscią podsyła im różne możliwości. Co robić w takiej Willi? Towarzystwo starych ludzi musi być niesamowicie nudne. A może mieszka tam czarownica z Jasia i Małgosi? Okazuje się, że dziadkowie, pomimo kilku niedogodności spowodowanych wiekiem, nadal są świetnymi kompanami zabaw i mają ogromny dystans do siebie oraz miejsca, w którym się znaleźli. O dziwo, wcale nie są zniedołężniali, wręcz tryskają energią oraz dobrym humorem, a spotkanie z dziećmi traktują jako świetną rozrywkę. Świat widziany oczami przedszkolaków wygląda zupełnie inaczej niż ten z perspektywy dorosłego. Ich prostolinijne podejście, bezpośredniość oraz brak skrępowania sprawiają, że wszystko staje się oczywiste i proste. Sztuczna szczęka, drewniana noga, pieluchy w kącie pokoju czy głośne bekanie po czekoladowym cieście, nie ma tu miejsca na tematy tabu. Każde zachowanie oraz niecodzienne sytuacje przyjmowane są jako coś zupełnie normalnego. Ogromną ciekawość świata zaspokajają oczywiste odpowiedzi na trudne pytania. Dzieci nie chcą owijania w bawełnę, oczekują jasnych i bezpośrednich odpowiedzi bez unikania krępujących tematów Seria ta urzeka ciepłem oraz poczuciem humoru. Cały przekrój przedszkolnych osobowości sprawia, że każde dziecko znajdzie tu cząstkę siebie. Mamy cichą nadzieję na kontynuację serii, a jeśli wy jeszcze jej nie znacie to konieczne bierzcie się za lekturę

Ta urocza książeczka pokazuje w jaki sposób dzieci postrzegają osoby starsze. Tak naprawdę to często my dorośli poddajemy się stereotypom w tego typu sytuacjach. Dzieci zupełnie inaczej postrzegają świat. Bardzo podoba mi się tematyka książki.

Przepiękna szata graficzna, przystępny język, cudowni, sympatyczni i jakże nietuzinkowi bohaterowie i ciepła, niebywale przyjemna opowieść, jaka wywołuje na twarzy szczery uśmiech! Gwarantuję, że pochłoniecie tę uroczą opowieść jednym tchem. Polecamy gorąco!

Przed grupą Jeżyków kolejna niesamowita wycieczka! Tym razem przedszkolaki pod opieką pani Och i pani Ach mają udać się do willi Złota Jesień, gdzie wystawią przygotowywane od kilku tygodni przedstawienie. A skoro sztuka ma opowiadać o historii Jasia i Małgosi, to w willi z pewnością znajdzie się jakaś… czarownica! Czy będzie to pani Stefania, która myje zęby po wyjęciu ich z buzi? A może czarownicą okaże się pani Krystyna, która ma najdłuższy nos na świecie Sprawdźcie sami! „Willa Złota Jesień” to drugi tom przygód ciekawskich przedszkolaków. I choć osadzony jest on w zupełnie innej scenerii, to jest równie zabawny! O ile w „Leśnym przedszkolu” to narratorka i jej przyjaciele stali za większością najśmieszniejszych wątków, w tej części to pensjonariusze tytułowej willi skradną całe show. Jak to możliwe? Wystarczy powiedzieć, że wśród nich znajdziecie dziadka z odkręcaną nogą, starszą panią, chowającą smakołyki w pianinie i zapalonego wędkarza, który nie potrzebuje ani ryb, ani jeziora, żeby złowić coś ciekawego. A jaki tym razem jest morał tej historii? Że każdy z nas, nawet całkiem dorosły, ma w sobie szczyptę dziecka

Czy złotą polską jesień mamy już za sobą? Hmm, ta tegoroczna już raczej minęła, ale możecie odkryć inną sięgając po książkę „Willa Złota Jesień” Tekst: Stefanie Höfler Ilustracje: Claudia Weikert @wydawnictwobabaryba Pani Och i Pani Ach kolejny raz szykują dla przedszkolaków niespodziankę. Domysłom i niewiarygodnym pomysłom nie ma końca. Młode, tęgie głowy potrafią świetnie krążyć po korytarzach zadumy. Willa Złota Jesień? Hmm…, gromada babć brzmi nudno, ale drewniana noga dziadka Dimy ratuje sytuacje. No i przy okazji, w takim zgromadzeniu staruszków, można potwierdzić istnienie czarownic. Trzy tygodnie przygotowań, przedstawienie wyćwiczone to można ruszyć na podbój tej tajemniczej willi. Rozgadane Pani Och i Pani Ach tracą z oczu przedszkolaki. Co teraz? No jak to co?! Przygoda! Drewniane nogi, zęby w szklankach, haczykowate nosy, wielkie skrytki słodyczy… Dziecięca ciekawość, otwartość, prostota i prawdomówność w zderzeniu z doświadczeniem życiowym i dużą mądrością. Czy to może się udać? Sprawdźcie sami

Świetna książka, ciepła i pełna humoru oraz dziecięcej szczerości i zabawnych haseł w wykonaniu przedszkolaków. Jak się okazuje wizyta w domu seniora może być ciekawym doświadczeniem zarówno dla dzieci, jak i jego mieszkańców.

Mnie osobiście ta część bardzo przypadła do gustu. Urzekły mnie w niej historie starszych ludzi, otwartość dzieci w temacie starości i poczucie humoru. Autorki w przystępny i lekki sposób pokazują, że spotkanie pokoleń może być wielką przygodą i jednocześnie uczą empatii i życzliwości wobec osób starszych. Polecam :)

Pewna grupa przedszkolaków wybiera się do Willi Złota jesień, miejscu, gdzie mieszkają osoby starsze, często wymagające pomocy. Dzieci mają je poznać, a także odegrać dla nich przedstawienie, do którego przygotowywały się od dawna. Jak będzie wyglądała wizyta? Jak uda się przedstawienie? Kogo poznają dzieci? Dom spokojnej starości, miejsce, o którym rzadko się rozmawia z dziećmi, a moim zdaniem to błąd. Każdy z nas kiedyś będzie starszy, możliwe, że będzie potrzebował pomocy innych, może się znaleźć w takim domu. Warto uczyć nasze pociechy, że starszym osobą należy się szacunek i pomoc, pokazać jak takie domy wyglądają, wytłumaczyć kto je zamieszkuje. Książka będzie doskonałym początkiem rozmowy na te tematy. Historia, jaką poznamy w książce, jest ciekawa i wciągająca, a przy tym bardzo wartościowa. Tekst dość prosty i zrozumiały, moim zdaniem napisany „pod dziecko”. Wizualnie książka jest śliczna. Mamy twardą okładkę oraz duże, kolorowe ilustracje. To wszystko sprawia, że książka nie zniszczy się szybko, a dziecko z przyjemnością będzie po nią sięgać. „Willa Złota jesień” to moim zdaniem ciekawa i wartościowa książka, którą z przyjemnością polecam. Recenzja książki na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA